Atopowe zapalenie skóry. Objawy, przyczyny, leczenie, czyli wszystko co powinieneś wiedzieć o AZS

Dodano: 22-05-2024 | Aktualizacja: 30-08-2024
Autor: mgr farm. Angelika Biełuś
capsule Konsultacja z e-receptą internal Lek. rodzinny specialist Specjalista

Pierwsze objawy atopowego zapalenia skóry zwykle pojawiają się we wczesnym dzieciństwie – u 45% dzieci do 6 m.ż. i aż w 90% przypadków do 5 r.ż. Jest jedną z najczęstszych chorób dermatologicznych tego okresu, choć może rozwinąć się również w dorosłym życiu. Przyjmuje się, że na egzemę choruje ok 20% dzieci i 1-3% dorosłych. Wprawdzie spontaniczna, częściowa lub całkowita remisja AZS występuje w wieku przedszkolnym aż u 40-80% chorych, ale u większości pacjentów suchość i wrażliwość skóry utrzymują się do końca życia. Warto wiedzieć, jak wygląda atopowe zapalenie skóry, leczyć i zmniejszyć ryzyko jej nawrotów. O tym wszystkim dowiesz się z poniższego artykułu. 

Co to jest atopowe zapalenie skóry?

Atopowe zapalenie skóry (AZS, egzema) to przewlekła zapalna choroba skóry. Charakteryzują ją:

  • okresy nawrotów i remisji choroby
  • świąd i wielopostaciowość zmian skórnych – u chorego mogą pojawić się krosty, strupy, sucha skóra, zliszajowacenie (zgrubienie skóry, najczęściej z silnym swędzeniem) czy lichenifikacja (pogrubienie i ściemnienie naskórka ze wzmożonym poletkowaniem, czyli uwidocznieniem struktury skóry).

Atopowe zapalenie skóry – objawy

Przy diagnozie egzemy lekarz musi wziąć pod uwagę kilka czynników. U dzieci poniżej 12 r.ż. (oprócz świądu) powinny zostać spełnione trzy spośród niżej wymienionych objawów: 

  • zmiany widoczne w zgięciach łokci lub pod kolanami, a u dzieci do 18 m.ż. na policzkach lub obszarach prostowników, 
  • powyższe symptomy stwierdzone w wywiadzie,
  • wysuszona skóra w ciągu ostatnich 12 mies. w wywiadzie, 
  • astma lub alergiczny nieżyt nosa lub egzema u krewnego pierwszego stopnia do 4 r.ż.,
  • rozwój objawów przed 2 r.ż. 

Z atopowym zapaleniem skóry często współistnieją alergie sezonowe i astma oskrzelowa. Ponadto egzema może prowadzić do rozwoju schorzeń o alergicznych: astmy i kataru siennego. Zajmowanie przez chorobę atopową kolejnych narządów nosi nazwę marszu atopowego (lub alergicznego). 

Jak wygląda AZS?

Atopowe zapalenie skóry u dorosłych przebiega inaczej niż u dzieci. Charakterystyczne objawy z uwzględnieniem wieku chorego przedstawiono w tabeli poniżej:

Wiek Jakie są objawy AZS?Gdzie występują zmiany?
Niemowlęta i dzieci do 2 r.ż.
  • faza wypryskowa – zmiany grudkowo-wysiękowe
  • matowe, cienkie i łamliwe włosy
  • przez świąd i intensywne drapanie prowadzą do powstania nadżerek strupów i zakażeń bakteryjnych. 
  • twarz 
  • płatki uszne, 
  • wyprostowane części kończyn
  • owłosiona skóra głowy. 
Dzieci od 2 do 12 r.ż.
  • ogniska rumieniowe z małymi grudkami i pęcherzykami.
  • policzki
  • plecy
  • brzuch
  • nadgarstki
  • podudzia.
Młodzież powyżej 12 r.ż. i dorośli
  • faza liszajowata – sucha, pogrubiona skóra z uwidocznioną strukturą, pękająca na zgięciach, nawet podczas zginania kończyny.
  • dłonie
  • twarz
  • powieki
  • szyja
  • zgięcia stawowe. 

Atopowe zapalenie skóry – przyczyny

Etiologia AZS jest wieloczynnikowa. Do przyczyn atopowego zapalenia skóry zalicza się: 

  • mutacje genetyczne
  • nieprawidłową budowę naskórka
  • nadmierną odpowiedź układu odpornościowego
  • czynniki środowiskowe.

Wiadomo, że egzema jest chorobą uwarunkowaną genetycznie, dziedziczoną wielogenowo. W przypadku gdy choruje jeden rodzic, ryzyko rozwoju egzemy u dziecka wynosi ok 50%, jeśli oboje rodziców – może wzrosnąć nawet do 80%. U chorych najczęściej stwierdza się mutację w genie filagryny, która prowadzi do niedoboru tego składnika w naskórku.

Filagryna to białko występujące w warstwie ziarnistej naskórka. Bierze udział w różnicowaniu keratynocytów, spaja włókna keratynowe i uszczelnia przestrzenie między komórkami. Powstaje z profilagryny, a pozostałe produkty tej przemiany, takie jak aminokwasy, białka, mocznik stanowią główny składnik naturalnego czynnika nawilżającego NMF, który zapewnia skórze kwaśne pH i nawilżenie. Odgrywa ważną rolę w tworzeniu warstwy rogowej oraz warunkuje jej właściwości bariery ochronnej. 

Niedobór filagryny prowadzi do nadmiernej przezskórnej utraty wody i deficytu lipidów, uszkodzenia płaszcza hydrolipidowego, a w efekcie do suchości skóry. Wzrost pH naskórka sprzyja rozwojowi mikroorganizmów, przez co wzrasta ryzyko zakażeń. Osłabienie warstwy ochronnej umożliwia wnikanie alergenów i substancji drażniących, które nasilają stan zapalny

Dlatego przyjmuje się, że to nie same alergeny są przyczyną atopowego zapalenia skóry, a konsekwencje ich przenikania przez uszkodzoną barierę ochronną naskórka. Nadmierna odpowiedź ze strony układu odpornościowego to jeden z kluczowych czynników w rozwoju egzemy. Przedostając się do głębszych warstw skóry, pobudzają komórki układu immunologicznego, prowadząc do rozwoju stanu zapalnego. 

Fizjologiczną odpowiedzią na kontakt z alergenem jest wytwarzanie tzw. przeciwciał IgE. Przy skórze atopowej nawet niewielka dawka alergenu prowadzi do nadmiernej produkcji IgE i rozwoju reakcji alergicznej. Antygeny szczególnie silnie związane z rozwojem atopowego zapalenia skóry to m.in. alergeny naskórka kota, roztoczy kurzu domowego czy karaluchów. Pobudzają one czynność substancji, które zapoczątkowują odpowiedź zapalną (tzw. proteaz serynowych).

Uszkodzona bariera ochronna i niedobór białek przeciwdrobnoustrojowych (np. występujących naturalnie w skórze defensyn, które niszczą mikroorganizmy) sprawiają, że skórę mogą kolonizować bakterie, również szczepy wytwarzające toksyny lub substancje osłabiające wytwarzanie ceramidów (składników skóry, które zapewniają jej nawilżenie i elastyczność). 

U chorych na egzemę stwierdza się nawet obecność przeciwciał skierowanych przeciwko białkom własnego organizmu, czemu przypisuje się trudności w diagnostyce choroby.

Genetyczne predyspozycje zwiększają ryzyko zachorowania na atopowe zapalenie skóry, ale szkodliwy wpływ środowiska (zanieczyszczone powietrze, chlorowana woda itp.) może być czynnikiem wyzwalającym dla rozwoju atopii – zwiększoną ilość zachorowań obserwuje się bowiem wśród mieszkańców dużych miast. 

Atopowe zapalenie skóry – leczenie

W tabeli poniżej przedstawiono algorytm leczenia AZS:

Przebieg chorobyJak leczyć?
Leczenie podstawowe
  • Emolienty
  • Unikanie alergenów, czynników drażniących i (jeśli to możliwe) eliminowanie ich ze swojego otoczenia
Łagodna postać egzemy
  • Leczenie podstawowe i dodatkowo
  • Miejscowe GKS (o średniej sile działania) lub inhibitory kalcyneuryny (w terapii reaktywnej)
Umiarkowana postać egzemy
  • Leczenie podstawowe i dodatkowo
  • Miejscowe GKS (o średniej lub dużej sile działania) lub inhibitor kalcyneuryny (w terapii proaktywnej)
  • Mokre opatrunki (przy ostrych zmianach)
  • Fototerapia
Ciężka postać egzemy
  • Hospitalizacja
  • Leczenie immunosupresyjne
  • Cyklosporyna, dupilimumab, upadacytynib, metotrkstat, azaptiopryna

Podstawą leczenia atopowego zapalenia skóry jest regularne stosowanie emolientów. Pełnią funkcje (fizjologicznie uwarunkowe obecnością sebum), które zaburzone został przez stan zapalny – zapewniają nawilżenie, natłuszczenie i elastyczność

W ich składzie warto szukać humektantów, substancji okluzyjnych i lipidów. Unikać natomiast warto haptenów, substancji zapachowych, konserwantów i białek roślinnych. Tych ostatnich wystrzegać się szczególnie u dzieci do 2 r.ż., u których kontakt z alergenami roślinnymi może prowadzić do rozwoju uczulenia. 

Aktualnie zalecane są tzw. emolienty plus, wzbogacone o dodatkowe składniki (saponiny, lizaty bakteryjne itd.), które działają przeciwświądowo, przeciwzapalnie, odbudowują barierę ochronną skóry oraz wspierają funkcjonowanie jej mikrobiomu i naturalną odporność.  

 

Rodzaje leków na atopowe zapalenie skóry:

Grupa substancjiMechanizm Działanie

Glikortykosteroidy

Mechanizmy działania kortykosteroidów dzieli się na:

  • genomowy – zwanym również wolnym, którego efekty ujawniają po ok. 30 min. Lek wnika do komórki ciała i wpływa na proces odczytywania informacji zawartych w genach. Dzięki temu nasila produkcję substancji przeciwzapalanych i blokuje syntezę tych o działaniu o prozapalnym.
  • niegenomowy – czyli tzw. szybki, którego skutki ujawniają się po nawet kilkunastu sekundach. Polega na blokowaniu działania fosfolipazy A2, enzymu biorącego udział w produkcji mediatorów stanu zapalnego. 
  • Oba efekty działania leku dopełniają się i działają synergicznie.
  • przeciwzapalne
  • immunosupresyjne (zmniejszają aktywność układu odpornościowego)
  • przeciwalergiczne;
  • przeciwświądowe;
  • obkurczenie naczyń krwionośnych i zmniejszenie ich przepuszczalność.
Inhibitory kalcyneuryny
  • Hamują fosfatazy kalcyneuryny, dzięki czemu zostaje obniżona aktywacja limfocytów i produkcja prozapalnych cytokin. Efektem leczniczym jest zmniejszenie stanu zapalnego. 
  • immunosupresyjne i przeciwzapalne.

Leki biologiczne (przeciwciała biologiczne (przeciwciała monoklonalne)

  • Hamują działanie cytokin (mediatorów procesu zapalnego).
  • przeciwzapalnie.

Leki drobnocząsteczkowe (inhibitory kinaz janusowych)

  • Zmniejszają produkcję mediatorów stanu zapalnego.
  • przeciwzapalnie, przeciwświądowo, immunosupresyjnie. 

Metotreksat

  • Wpływa na odpowiedź układu odpornościowego.
  • immunomodulujące.

Leczenie atopowego zapalenia skóry może odbywać się na kilka sposobów:

  • Terapia reaktywna – polega na włączeniu leczenia preparatami przeciwzapalnymi (mGKS lub mIK) w momencie zaostrzenia objawów choroby. 
  • Terapia proaktywna (przerywana) – długoterminowa, przerywana terapia miejscowymi lekami przeciwzapalnymi, aplikowanymi po remisji choroby w miejscach, gdzie wcześniej pojawiał się wyprysk. Schemat leczenia obejmuje stosowanie preparatów co 2 dzień, a następnie 2 razy w tygodniu na przemian z emolientami, ale możliwe są inne warianty w zależności od wieku i stanu skóry chorego. Model proaktywny jest obecnie coraz częściej zalecany – zmniejsza częstość zaostrzeń choroby, wydłuża okresy remisji i obniżyć koszty leczenia. 

Alternatywną opcją terapeutyczną jest również fototerapia. Naświetlanie promieniami UVA i UVB osłabia produkcję histaminy (mediatora odczynu alergicznego) w skórze. 

Atopowe zapalenie skóry – różnice u dorosłych i dzieci

U dzieci leczenie atopowego zapalenia skóry jest szczególnym wyzwaniem. Nieleczone może prowadzić do problemów ze skupieniem, zasypianiem, a nawet depresji

Pielęgnacja dziecka z egzemą nie odbiega znacznie od tej u osoby dorosłej i obejmuje: 

  • Aplikowanie emolient 3-4 razy dziennie (co 2-4 h). 
  • Zwrócić szczególną uwagę, czy zużywana ilość emolientu jest wystarczająca – powinna wynosić co najmniej 200 g tygodniowo. 
  • Emolient należy wklepywać, nie wcierać. Pocieranie skóry może ją dodatkowo podrażnić. 
  • U dzieci do 2 r.ż. nie stosować preparatów zawierających glikol propylenowy, który łatwo podrażnia naskórek. 

U dzieci obciążonych genetycznie (AZS stwierdzone w rodzinie), należy wprowadzić pielęgnację emolientami od 1 dnia życia, co zmniejszy ryzyko rozwoju choroby o połowę. Jeśli to możliwe, zaleca się karmienie piersią u dzieci z tej grupy do 4-6 m.ż., by ograniczyć kontakt z białkami innych gatunków. 

Trudny do opanowania świąd sprawia, że dziecko może rozdrapywać zmiany, w wyniku czego powstaną rany i nadkażenia. By temu zapobiec, lekarz może przepisać hydroksyzynę lub prometazynę. Leki te redukują objawy alergii, niwelują świąd i działają uspokajająco. 

Zasady leczenia egzemy u dzieci: 

  • Skóra dzieci jest cieńsza niż u dorosłych, dlatego leki łatwiej się przez nią wchłaniają. Z tego względu pacjenci pediatryczni są bardziej narażeni na wystąpienie działań niepożądanych, a leczenie mGKS powinno się odbywać pod ścisłą kontrolą dermatologiczną.
  • Jeśli zmiany występują pod pieluchą, należy ją rozluźnić. Pielucha działa jak opatrunek okluzyjny, pod którym wchłanianie substancji czynnej jest silniejsze, co zwiększa ryzyko rozwoju działań niepożądanych.
  • Dostosować ilość zużywanego preparatu do leczonego obszaru i wieku chorego. Lek aplikować, korzystając z jednostki FTU. 

 

Liczba FTU w zależności od wieku i miejsca objętego zmianą atopową:

Części ciała3-6 m.ż.1-2 r.ż.3-5 r.ż.6-10 r.ż.Dorosły
Twarz i szyja11,51,522,5
Ramię wraz z ręką11,522,54
Klatka piersiowa i brzuch1233,57
Plecy wraz z pośladkami1,533,557
Noga wraz ze stopą1,5234,58

U dzieci od 6 m.ż. do 10 rż. przy średnim i ciężkim przebiegu choroby, można stosować mokre opatrunki. Na skórę nakłada się dwie warstwy bandaży – jedną na skórę z naniesionym emolientem i drugą, która pozostanie sucha – a następnie zostawia na noc. Opatrunek tworzy warstwę okluzyjną na powierzchni skóry, zapewnia jej na dłużej nawilżenie, niweluje świąd, i pozwala lepiej wchłonąć się dobroczynnym składnikom. Ta forma leczenia zwiększa wchłanianie mGKS, a tym samym ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Z tego względu wymaga kontroli lekarskiej i najczęściej odbywa się w warunkach szpitalnych. 

Co zaostrza objawy AZS?

Poniżej wymieniono czynniki, które mogą zaostrzać objawy atopowego zapalenia skóry oraz sposoby, by zniwelować ich szkodliwy wpływ na skórę:

Czynnik W jaki sposób szkodzi skórze? Jak zapobiegać?
Nadmierna ekspozycja na słońce i wzmożona potliwość Zawarte w pocie mocznik, sól i kwasy organiczne podrażniają skórę i nasilają świądNosić lekką, przewiewną odzież, zrezygnować lub ograniczyć noszenie gumowych rękawic (skóra może się na nich zaparzać)
Ubrania wełniane i ze sztucznych materiałówNie przepuszczają powietrzaNosić przewiewne ubrania, najlepiej z bawełny 
Zanieczyszczenia powietrzaDodatkowo podrażnia Stosować w domu oczyszczacze powietrza
Dym tytoniowyUnikać przebywania w zadymionych pomieszczeniach
Suche powietrzeNasila przesuszenie W sezonie grzewczym stosować nawilżacze powietrza lub rozłożyć mokry ręcznik do odparowania
Alergeny (kontaktowe, wziewne, pokarmowe)*Alergeny mogą zapoczątkować oraz nasilać odpowiedź immunologiczną w skórze
  • Odczulanie
  • Ograniczenie ekspozycji na alergen, w tym pokarmów zaostrzających przebieg choroby
  • Przebywanie nad morzem (bryza dzienna nie zawiera alergenów)
Okres jesienno-zimowyW niższych temperaturach skóra produkuje mniej łojuStosować w tym czasie tłuste, bezwodne kremy
StresWpływa na odpowiedź immunologiczną skóry i jej funkcję barierową W codziennej rutynie zaplanować czas na relaks i wypoczynek
Chlorowana wodaChlor dodatkowo podrażnia Ograniczyć korzystanie z basenów
Długie, gorące kąpiele Dodatkowo odwadniają 
  • Kąpiel powinna być krótka (do kilkunastu minut)
  • Temperatura wody powinna być bliska temperaturze ciała (optymalnie 27-30)
  • 2-5 min po kąpieli zaaplikować emolient (najlepiej z mocznikiem w stężeniu 10%)
Niewłaściwe kosmetykiOsłabiają barierę lipidową 
  • Stosować środki myjące o pH= 5,5
  • Korzystać z syndetów zamiast mydeł
  • Używać z emolientów
  • Do kąpieli można dodać sól bocheńską, sól z Morza Martwego (które pomogą usunąć złuszczony naskórek)
  • By uśmierzyć świąd, można stosować kąpiele w krochmalu albo dodać do wody siemię lniane lub płatki owsiane
Detergenty
  • Usuwają ze skóry brud wraz z tłuszczem, który stanowi naturalną barierę przeciwko utracie wody, 
  • Podwyższają pH skóry, przez co zwiększają jej łuszczenie i ryzyko zakażeń
  • Do prania używać łagodnych detergentów
  • Zrezygnować z wybielaczy i płynów zmiękczających do tkanin
  • 2-krotnie płukać ubrania po praniu

*Do najczęstszych alergenów zaostrzających przebieg choroby należą: 

  • alergeny pokarmowe – mleko, orzechy ziemne, kurze jaja i pleśnie 
  • wziewne – pyłki traw, roztocza, sierść zwierząt (sama sierść jest jedynie nośnikiem alergenów występujących w naskórku czy łoju).

Polskie towarzystwa naukowe zalecają wykluczenie określonych grup produktów u pacjentów ze stwierdzoną alergią pokarmową.

O tym, czy występujące objawy wskazują na atopowe zapalenie skóry, jak leczyć chorobę decyduje lekarz dermatolog. W przychodni online Dimedic możesz zamówić konsultację online lub teleporadę z lekarzem alergologiem oraz dermatologiem. 


Przychodnia online Dimedic - wybierz konsultację:




Treści z działu "Wiedza o zdrowiu" z serwisu dimedic.eu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Wydawca nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą.
 

Bibliografia do artykułu

  • lek. Julia Nowowiejska, dr hab. n. med. Anna Baran, prof. dr hab. n. med. Iwona Flisiak, Skuteczność i bezpieczeństwo miejscowych inhibitorów kalcyneuryny, Dermatologia po Dyplomie, 2021, nr 4.
  • Tabela. Podział dostępnych w Polsce miejscowych glikokortykosteroidów pod względem siły działania [online], https://www.mp.pl/pytania/pediatria/table/B25.QA.7.1.1.
  • Iwona Flisiak, Jacek Szepietowski, Atopowe zapalenie skóry [online], https://www.mp.pl/podrecznik/pediatria/chapter/B42.167.14.2.
  • Anna Wójtowicz, Atopowe zapalenie skóry – rola leczenia poprawiającego barierę naskórkową, Pediatria po Dyplomie, 2012, nr 3.
  • Hannah Cookson, Catherine Smith, Leczenie ogólnoustrojowe atopowego zapalenia skóry u dorosłych, Clinical Medicine 2012;12(2):172-176.
  • Joanna Czuwara, Natalia Dąbrowska, Leszek Blicharz, Kompleksowe leczenie atopowego zapalenia skóry [online], https://www.wiadomoscidermatologiczne.pl/artykul/kompleksowe-leczenie-atopowego-zapalenia-skory.
  • Karczewska J. i wsp., Alergia pokarmowa a atopowe zapalenie skóry. Aktualne poglądy i opinie, Alergia Astma Immunologia, 2019.
  • AZS – nowoczesne metody leczenia, Dermatologia po Dyplomie, 2016, nr 1.
  • lek. Katarzyna Waligóra-Dziwak, prof. dr hab. n. med. Dorota Jenerowicz, prof. dr hab. n. med. Zygmunt Adamski, prof. dr hab. n. med. Magdalena Czarnecka-Operacz, Praktyczne wskazówki dotyczące zastosowania inhibitorów kalcyneuryny w leczeniu wybranych dermatoz, Pediatria po Dyplomie, 2023, nr 6.
  • Jenna Arndt, MD, Nananamibia Smith, MD, Francisco Tausk, MD, Stres a atopowe zapalenie skóry, Current Allergy and Asthma Reports 2008, 8: 312–317.
  • Lek. Mateusz Czarnecki, Glikokortykosteroidy oraz niesteroidowe leki przeciwzapalne w terapii alergicznych chorób oczu [online], https://przegladokulistyczny.pl/glikokortykosteroidy-oraz-niesteroidowe-leki-przeciwzapalne-w-terapii-alergicznych-chorob-oczu
  • M. Catherine Mack Correa, Judith Nebus, Leczenie chorych na atopowe zapalenie skóry: rola emolientów, Dermatology Research and Practice, vol. 2012, Article ID 836931, 15 pages, 2012, doi:10.1155/2012/836931.
  • dr n. med. Monika Świerczyńska-Krępa, Atopowe zapalenie skóry (AZS) u dorosłych: przyczyny, objawy i leczenie [online], https://www.mp.pl/pacjent/alergie/chorobyalergiczne/choroby/59313,atopowe-zapalenie-skory
  • mgr farm. Alicja Cieślar, Zasady prawidłowej glikokortykoterapii miejscowej – rola farmaceuty [online], https://opieka.farm/zasady-prawidlowej-glikokortykoterapii-miejscowej-rola-farmaceuty/
  • mgr farm. Alicja Cieślar, Jednostka opuszki palca (FTU) [online],
  • Lek. Paulina Kiluk, Co to jest atopowe zapalenie skóry?, Dermatologia po Dyplomie, 2017, 4.
  • https://opieka.farm/miejscowe-gks-postac-a-sila-dzialania
  • Utrata funkcji filagryny - istotny czynnik ryzyka rozwoju atopowego zapalenia skóry (AZS) [online], https://biotechnologia.pl/kosmetologia/utrata-funkcji-filagryny-istotny-czynnik-ryzyka-rozwoju-atopowego-zapalenia-skory-azs,7104
  • Joanna Narbutt, Aleksandra Lesiak, I-modulia® w badaniach klinicznych — zastosowanie emolientów u chorych na atopowe zapalenie skóry, Forum Dermatologicum 2016, tom 2, nr 4, 139–143, Copyright © 2016 Via Medica, ISSN 2451–1501.
  • Jean-Christoph Caubet, MD, Philippe, A.Eigenmann, MD, Czynniki alergiczne w atopowym zapaleniu skóry, DermatologiapoDyplomie 2011;2(1):21-37.
  • Alicja Grzanka, Jerzy Jarząb, Niegenomowy mechanizm działania glikokortykosteroidów, Pneumonol. Alergol. Pol. 2009; 77: 387–393.
  • Cezary Kowalewski, Znaczenie bariery naskórkowej w chorobach alergicznych, Post Dermatol Alergol 2009; XXVI, 5: 342–343.
  • Tuszyński P.K. (red.), Zeszyty Apteczne: Problemy dermatologiczne z perspektywy farmaceuty wyd. 2, Wydawnictwo Farmaceutyczne, Kraków 2021.
  • Tuszyński P.K. (red.), Zeszyty Apteczne: Alergia z perspektywy farmaceuty wyd. 1, Wydawnictwo Farmaceutyczne, Kraków 2020.
  • Roman J. Nowicki, Magdalena Trzeciak, Maciej Kaczmarski, Aleksandra Wilkowska, Magdalena Czarnecka-Operacz, Cezary Kowalewski, Lidia Rudnicka, Marek Kulus, Agnieszka Mastalerz-Migas, Jarosław Peregud-Pogorzelski, Małgorzata Sokołowska-Wojdyło, Radosław Śpiewak, Zygmun Adamski, Joanna Czuwara, Monika Kapińska-Mrowiecka, Andrzej Kaszuba, Dorota Krasowska, Beata Kręcisz, Joanna Narbutt, Sławomir Majewski, Adam Reich, Zbigniew Samochocki, Jacek Szepietowski, Katarzyna Woźniak, Atopowe zapalenie skóry. Interdyscyplinarne rekomendacje diagnostyczno-terapeutyczne Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego, Polskiego Towarzystwa Alergologicznego, Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego oraz Polskiego Towarzystwa Medycyny Rodzinnej. Część I. Profilaktyka, leczenie miejscowe i fototerapia, Alergologia Polska – Polish Journal of Allergology 2019; 6, 3: 69–80.
Zobacz więcej